جز ابراز همدردی و غصه خوردن،
کار دیگه ای از دستم بر نمیاد.
حتی با این که میدونم حرفای یه
نوجوون ۱۶ ساله به پشم کسی
نیست، نمیتونم ساکت بشینم.
سلام^^
درسته که اینترنت قطع شده و ۹۳ درصد
از سایت ها بالا نمیان، ولی بعید میدونم
کسی بی خبر مونده باشه.!!!
در مورد اوضاع قاراشمیش و قاتی پاتی
کشور، از گرونی بنزین تا کشته شدن آدما
و اعتراض ها و تظاهرات و.
واقعا به کجا داریم میریم ما؟
تو وضعیتی قرار گرفتم که نمیدونم
عصبانی ام یا ناراحت، تو ادامه یه
مقدار درد و دل نوشتم، فک کنم یه
چن نفری پیدا شن که با هم موافق
باشیم.^^~
درباره این سایت